آدمیت مرده بود، گرچه آدم زنده بود

حالا هاله رم کشتید . با ما چه میکنید؟

The land is a ship, too big for me.

۳۳
۳۳
۳۳
۳۳
۳۳
۳۳
هرگز به اندیشه ام نمیرسید که به ۳۳ برسم
بزرگترین عدد همیشه برایم ۳۰ بود

شما هم که می آیید و بارم را کم میکنید

زادروزم خجسته

عذرخواهی

ممد جان بی زحمت خودتونو خراب نکن دیگه بیشتر . بسه داداش

رفتیم اردو

به امید دیدار

کنارش که می روی گفتگوی بامزه اش را با دیوار میشنوی
زیبایی رمزآلودی دارد
میتوانی فراموشش کنی ٍ ولی نمیتوانی نادیده اش بگیری
هر لحظه اش تردیدی است دوباره به ناخداییش

همان بهتر که دیوار است همدمش

Love

نوبهار است ٍ برآن کوش که خندان باشی
که بسی گل بدمد باز ٍ تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر عاقل و هشیار باشی

امروز به نخستین جوجه سال شادباش گفتم .

آقا جان

اینکه انسان هر چه کوچکتر باشد چشمانش بیشتر تا ته قلبت فرو میرود درست است

آرام آمد

تکیه بر یاد

ای عزیز هم قبیله با تو از یه سرزمینم
تا به فردای دوباره با تو هم قسم‌ترینم
...
با تو هم‌قصه دردم همصداتر از همیشه
دوتا هم‌خون قدیمی از یه خاکیم و یه ریشه

یاد روزهایی می اندازه منو که دست در دست آقابابا و مادرجون به ایرج و هایده و داریوش گوش جان میسپردم. سالها میگذرند و خاطره ها نزدیکتر میشوند. دیگر حتی اکنون نیستند. در جانم هستند.
برای من ً تکیه بر باد ُ یاد آنها همیشه استوار ترین ستون بوده . ُ تکیه بر یادُ همیشه خواهم زد.