ما که دهاتیم هنوز

تولد هدی جون عزیزمه . البته ماها اینقدرم پیر نیستیم ! ولی احساسم به دوستیام مثل احساسیه که مامان و بابام به ایران قبل و بعد از انقلاب دارن !
دمت گرم که بدنیا اومدی بابا ! آدم باز یه دلخوشی داره

خیلی عجیبه ! آدمایی دارن حرص پول میزنن که همیشه به این مینازیدن که تو زندگیمون "حرص " نزدیم !

متاسفم

رفته سفارت ! تو صف "گفتن" ویزا نمیدن ! مدارک رو نداده ! برگشته خونه !

میگن یه روزی 2 تا قورباغه افتادن تو گودال آب. بقیه داد و هوار میکردن که کار از کار گذشته ! زحمت بیخود نکشید ! یکیشون تسلیم شد و غرق شد ولی اون یکی انقدر تلاش کرد که اومد بیرون !
بعدا معلوم شد اقا / خانوم ناشنوا بوده و فکر میکرده بقیه تشویقش میکنن

مثل من باش ! یه قورباغه ناشنوا !

از همون اولشم از پردیس بدم میومد ! ساختمون های صدا و سیما فاز 2 پردیس رو که دیدین یادتون باشه که سالهاست بعضی خانواده ها به بهانه هایی به نام "پول" و "آینده " و ... فروخته شدن ! .
دوستی حکایتی میگفت:

یه پدر پولداری فرزندش رو میبره به یه ده که نشو ن بده اونا چقدر فقیرن . بعد از سفر ، پدر نظر بچه رو میپرسه . پسر میگه : دیدم که ما یه فواره داریم تو خونمون و اونا یه رودخونه ! ما یه سگ داریم و اونا 4 تا ! ما حیاطمون دیوارش معلومه و دشت اونا تا بینهایت میره ! ما چقدر فقیریم بابا جون !

به این عشق میورزیدم که ما هم دهاتی و پولداریم .