شبی با معین و نیما

این داش نیما خیلی باصفاست . هر دفعه این بشر حرف میزنه آدم کیف میکنه . امشب البته یاد وقتایی بود که نباید فراموششون کرد. روزایی که مدرسه هامون تعطیل بود و از تو تلویزیون ریاضی میخوندیم .
یه پیکان آلبالویی داشتیم که شبا وقت آژیر قرمز اگه تو خیابون بودیم بابام چراغاشو خاموش میکرد . یادش بخیر ...
یادمه چند بار همه خانواده رو کشوندم زیر پله ! با پاهام میزدم به تخت و حتی خودمم باورم میشد که بمبارون شده ...
صحنه های دنبال کردن موشک ها هم جالب بود ! الام میخوره به کجا ؟
باور کردنش سخته ! تعریف نمیکنم ! باور نمیکنین ! ولی میگ اونقدر نزدیک بود که پرچم عراق رو من و پورنگ دیدیم ! یاد دبستان بخیر ...
دم آقا نیمام گرم که یاد آدم میندازه روزای تلخی رو که شیرین ترین خاطرات از دلشون میاد بیرون

یادیم از آقا سعید کردیم . آقا سعیدی که فکر کنم هنوزم صبح تو تعمیرگاس. اقا سعید بسه ! شما کارتو کردی داداش . فقط از اینکه کارتو کردی و تاونشو دادی ناراحت نباش

چنین است رسم سرای درشت ===== گهی پشت به زین و گهی زین به پشت

داش معین که مساوی با ادم شاد و دوست خوب. همیشه انسان احساس صمیمیت میکنه وقتی با این بشر ریاضیدان هم صحبت میشه

در ضمن من واقعا با کسی خورده ندارم ! حرف نزنم خودم راحت ترم .

دمتون گرم