نقطه مشترک : انسان

محفلی داریم . قلیان چاق و همه در حال و هوای شب شعر . شعر یکی کلمبییایی ، اون یکی فرانسوی ! یه قرار داریم ! هر کی به زبون خودش حرف میزنه . این یه راز ه هیششششششش!

سی شبش رفته .

من امشب از فروغ خواندم

روز یا شب؟
نه ، ای دوست ، غروبی ابدی ست
...
سخنی باید گفت
سختی باید گفت
دل من میخواهد با ظلمت جفت شود
سخنی باید گفت

"دنیل" گیتارمو برداشت و شعرشو خواند . شعری که برای عشقش گفته بود . عشقی که رفت ...
" رز" به فرانسوی به به میکرد ! شعری نخواند .
"تراویس" یه شعر در مورد فیزیک خواند و خندید ! هیچکس چیزی نفهمید

شاید دوست دختر بعدیم این شکلی باشه . اونوقت منم شاعر میشم . همه میتونن شعرمو تو شبای شعرشون بخونن