جشن شهریورگان

شهریور روز از شهریورماه برابر با چهارم شهریور در گاهشماری ایرانی
جشن شهریورگان که از جمله­ی جشن­های آتش می­باشد و در شهریور روز از شهریورماه برگزار می­شود.

واژه­ی شهریور که برگرفته از «خشَترَه وَئیریَه» اوستایی است به مانک (معنی) شهر و شهریاری شایسته و نیرومند است.شهریور نام یکی از امشاسپندان (فرشتگان) است که مظهر پادشاهی آسمانی و نیروی خدایی بوده و همیشه خواهان فر و بزرگی و نیرومندی است.این امشاسپند در جهان مادی، نگهبان سیم و زر و فلزات دیگر و دستگیری از بینوایان و فرشته­ی رحم و جوانمردی است.

از آن­جایی که این جشن به پادشاهان دادگر بستگی دارد که نماینده­ی شهریاری آسمانی هستند، ایرانیان باستان در این روز پس از نیایش اهورامزدا و نیکوکاری کردن و دادن غذا به فقرا و نیازمندان، نزد پادشاه رفته و این جشن را شادباش می­گفتند. سپس فلزهای کهنه را از انبارها بیرون آورده و نو می­کردند و پس از آن به شادی و پایکوبی می­پرداختند. در صفحه­ی 251 آثارالباقیه چنین آمده است: « شهریورماه که روز چهارم آن شهریور روز است و آن به مناسبت توافق دو اسم، جشن می­باشد، آن را شهریورگان گویند. معنی شهریور دوستی و آرزوست. شهریور فرشته­ای است که به جواهر هفت­گانه از قبیل طلا، نقره، مس، آهن و دیگر فلزات که برقراری صنعت و دوام دنیا و مردم به آن­ها بستگی دارد، کارگزار (موکل) است. »از دو دید دیگر می­توان اهمیت جشن شهریورگان را دریافت:نخست این­که ماه شهریور، ماه گردآوری محصولات کشاورزی می­باشد و به خصوص برای کشاورزان این نتیجه گرفتن از کار و زحمت و کشت­وکار و به دست آوردن محصول همیشه همراه با شادمانی بوده و برای همین باید این کار با جشنی همراه می­شده.دیگر این­که در این ماه پاییزه کاری آغاز می­شود و چون آغاز هر کار نیکی را باید با شادی در آمیخت از این رو نیز جشن شهریورگان را می­توان آغاز فصل نویی دیگر از هنگام کشت دانست.