برف بازی

دیدن نادیده ها هنر است . چند سالی است که کوهها رو از دور میبینم پیش خودم فکر میکنم که چه زیباست . لیز خوردن و پایین آمدن از این کوهها چه کیفی دارد؟ ولی هیچ وقت ترس بالا رفتن رو به جان نخریده بودم.
چه هیجانی داشت بر این ترس برنده شدن و چوبهای اسکی را به پا کردن و تلو تلو خوردن. هنوز که هیچ نمیدانم . ولی میدانم که اقیانوس از آن بالا چهره دیگری دارد
هوا آفتابی بود. بچه ها شاد . درختان سفیدپوش از برفهای تازه . سنگین ولی شاداب
. . خیلی خوش گذشت و باز هم میروم به کوهستان و لیز خوران به پایین خواهم آمد