Saturday, August 08, 2009

اعتراف

دردادگاه علنی: من اعتراف می کنم به صاف بودن زمین.
به روز بودن شبُ یسار بودن یمین.
من اعتراف می کنم که شب سپید بودُ من اگر سیاه دیدمش خطای دید بودُ بس.
.من اعتراف می کنم که قرص ها توهم استُ فرد خاینی چو من نه لایق ترحم است.
من اعتراف می کنم فقط کمی امان بده، به دوستان گشنه ام فقط یه تکه نان بده.
من اعتراف می کنم ترُخدا دگر نزن.
من اعتراف می کنم،من اعتراف می کنم فقط نگو به دخترم
در این یکی دو ماه من،چه آمدست بر سرم

"The mass trial in Tehran's Revolutionary Court demonstrates the government's resolve to discredit the pro-reform movement in one blow and bring an end to anti-government protests that have persisted since the June 12 election." WSJ

1 Comments:

At 09 August, 2009 00:32, Anonymous Anonymous said...

آنچنان سبز ميمانم كه ميوه‌هاي زردي كه از من يافتند تنها نشان رسيدن زودرس باشد و نه چشيدن سرد و گرم تنها نشان درد و ضرب و شتم باشد و نه نشان پختگي جواني در كار زمان كودكي نه همه بدانند اگر جنس ضرب آنان از دشناميست كه اثرش همچون هوا ناديدنيست اما همه بدانند بي‌اثر شدنش همچون نفس ناكشيدني است همه بدانند من هستم و درد اگر اعترافاتم ديگر رنگ سبز ندارند همه بدانند لباسي كبود بر تنم كردند اما چه افسوس بر آنان كه كبوديم به سبزي ميگرايد چه سخت با روحم به جنجال رفتند و چه آسان هنوز من زنده‌ام روح دارم سبز به بلنداي سپيدار فكر دارم سبز به پهناي دشت قلم دارم سبز به وسعت عشق مجنون و چه سبز خواهم مرد در كالبد سبز زمين، عبرتي باشد براي آنان كه مي‌انديشند سبزيم را با تبر بر ريشه‌ام مي‌گيرند اما نميداند اين زمين است كه سبز مي‌زايد.

 

Post a Comment

<< Home